عصر جدید حرکتی است از «شاه» به سوی «مردم» و دو توهم: بازگشت به «شاه» امکان‌ناپذیر و خطرناک است، لحظه آزادی کامل مردم از «شاه» هم. دموکراسی یعنی نوسان میان این دو مطلق، میان مطلقا واحد و مطلقا کثیر. دموکراسی یعنی دشواری کشف «میانجی‌ها». دموکراسی یعنی «رادیکالیته حدِ وسط».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر